امام علی (ع)
انت اخى و وزیرى و وارثى و خلیفتى من بعدى. کفایة الطالب ص 205 (حدیث نبوى) حضرت على (ع) در روز جمعه 13 رجب در سال 30 عام الفیل در درون کعبه یعنى خانه خدا به دنیا آمد پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن‌هاشم بن‌عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنا بر این على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب است. چنین افتخار منحصر به فردى که براى على علیه السلام در اثر ولادت در اندرون کعبه حاصل شده است بر احدى از عموم افراد بشر چه در گذشته و چه در آینده بدست نیامده است و این سخن حقیقتى است که اهل سنت نیز بدان اقرار و اعتراف دارند. حضرت علی (ع) تا 3 سالگی نزد پدر و مادرش بسر برد و پیامبراکرم (ص) وی را از بدو تولد تحت تربیت غیرمستقیم خود قرارداد. از فضایل حضرت علی (ع) این که او نخستین فرد ایمان آورنده به پیامبر (ص) است. حضرت علی (ع) مجری طرح‌های پیامبر (ص) در دعوت الهیش و تنها همراه و دلسوز آن حضرت در ضیافتی بود که وی برای آشناکردن خویشاوندانش با اسلام و دعوتشان به دین خدا ترتیب داد. حضرت علی که داماد و همچنین جانشین پیامبر(ص) بود پس از رحلت رسول اکرم (ص) به علت شرایط خاصی که بوجود آمده بود، از صحنه اجتماع کناره گرفت و سکوت اختیار کرد. در زمان خلافت حضرت علی (ع) جنگ‌های فراوانی رخ داد از جمله صفین، جمل و نهروان که هر یک پیامدهای خاصی به دنبال داشت. بعد از جنگ نهروان و سرکوب خوارج برخی از خوارج از جمله عبدالرحمان بن ملجم مرادی و برک بن عبدالله تمیمی و عمروبن بکر تمیمی در یکی از شب‌ها گرد هم آمدند و اوضاع آن روز و خونریزی‌ها و جنگ‌های داخلی را بررسی کردند و از نهروان و کشتگان خود یاد کردند و سرانجام به این نتیجه رسیدند که باعث این خونریزی و برادرکشی حضرت علی (ع) و معاویه و عمروعاص است و اگر این 3 نفر از میان برداشته شوند، مسلمانان تکلیف خود را خواهنددانست. سرانجام در 19 ماه رمضان در حالی که حضرت علی (ع) هنگام نماز در سجده بودند، ابن ملجم ضربتی بر فرق مبارک علی (ع) زد و خون از سر حضرت در محراب جاری شد. در این حال آن حضرت فرمود: «فزت و رب الکعبه». به خدای کعبه سوگند که رستگار شدم. حضرت علی (ع) در واپسین لحظات زندگی نیز به فکر صلاح و سعادت مردم بود و به فرزندان و بستگان و تمام مسلمانان چنین وصیت فرمود: شما را به پرهیزکاری سفارش می‌کنم و به اینکه کارهای خود را منظم کنید و اینکه همواره در فکر اصلاح بین مسلمانان باشید. یتیمان را فراموش نکنید، حقوق همسایگان را مراعات کنید. قرآن را برنامه عملی خود قراردهید. نماز را بسیار گرامی بدارید که ستون دین شماست. حضرت علی (ع) در 21ماه رمضان سال 40 هجری قمری به شهادت رسید و در نجف اشرف به خاک سپرده شد و مزارش میعادگاه عاشقان حق و حقیقت شد. علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ برو ای گدای مسکین در خانه‌ی علی زن بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت بدو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت به امید آن که شاید برسد به خاک پایت چو تویی قضای گردان به دعای مستمندان چه زنم چونای هردم ز نوای شوق او دم «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب بنا بوشته مورخین ولادت على علیه السلام در روز جمعه 13 رجب در سال سىام عام الفیل (1) بطرز عجیب و بیسابقهاى در درون کعبه یعنى خانه خدا بوقوع پیوست،محقق دانشمند حجة الاسلام نیر گوید: اى آنکه حریم کعبه کاشانه تست احادیث نبوى در باره على علیه السلام
که به ماسوا فکندی همه سایه‌ی هما را
به علی شناختم به خدا قسم خدا را
چو علی گرفته باشد سر چشمه‌ی بقا را
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
چو اسیر تست اکنون به اسیر کن مدارا
که علم کند به عالم شهدای کربلا را
چو علی که میتواند که بسر برد وفا را
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را
که ز کوی او غباری به من آر توتیا را
چه پیامها سپردم همه سوز دل صبا را
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را
که لسان غیب خوشتر بنوازد این نوا را
به پیام آشنائی بنوازد و آشنا را»
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهریارا
شهریار
ولادت و حسب و نسب
بطحا صدف گوهر یکدانه تست
گر مولد تو بکعبه آمد چه عجب
اى نجل خلیل خانه خود خانه تست
قالب وبلاگ : فقط بهاربیست
